Ο τελευταίος αιώνας έχει χαρακτηριστεί από την εφεύρεση των πλαστικών ενώσεων. Μία εφεύρεση η οποία στην αρχή έλυσε τα χέρια των ανθρώπων στη συνέχεια όμως τα έχει δέσει τόσο σφιχτά πού τους κόβουν την ανάσα.
Πραγματικά το πλαστικό ήταν σωτήριο προϊόν μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όμως η αλόγιστη χρήση του μας έχει φέρει σε τέτοιο σημείο που είναι δύσκολο να επιζήσουμε εμείς αλλά και το σύμπαν ολόκληρο.
Κάθε μη φυσικό προϊόν, δεν μπορεί να ανακυκλωθεί πλήρως και να επιστρέψει στον δημιουργό του δηλαδή το φυσικό περιβάλλον.
Έτσι και το πλαστικό, το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να σπάει σε μικρά κομματάκια τα μίκρο πλαστικά και τα νάνο πλαστικά.
Τα μίκρο πλαστικα είναι μικρά κομμάτια πλαστικού μικρότερα από 5 χιλιοστά μέχρι σε σημείο που δεν φαίνονται με ορατό μάτι. Οι διαστάσεις μπορεί να φτάνουν μέχρι και τα νανόμετρα, εμείς όμως οι άνθρωποι με γυμνό μάτι μπορούμε να διακρίνουμε σωματίδια που η διάσταση τους είναι περίπου μέχρι 40 μικρόμετρα ενώ δεν μπορούμε να δούμε σωματίδια μεγέθους 20 μικρομέτρων.
Φανταστείτε ότι το μέγεθος ενός σουσαμιού είναι 1 χιλιοστό και ένας κόκκος του ψηλού θαλασσινού αλατιού είναι 300 μικρόμετρα, η διάμετρος μιας λεπτής ανθρώπινης τρίχας είναι περίπου 40 μικρόμετρα ενώ σωματίδια μικρότερα από 10 μικρόμετρα μπορούν να εισέλθουν στο αναπνευστικό μας σύστημα. Έτσι διαπιστώνουμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό μικροπλαστικών βρίσκεται στο περιβάλλον αλλά δεν είναι ορατό από τον άνθρωπο. Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί στο περιβάλλον μίκρο πλαστικα μεγέθους 1,9 μικρομέτρων αλλά σίγουρα θα υπάρχουν και πιο μικρά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι σε πάρα πολλά σημεία της γης που δεν υπάρχει πρόσβαση των ανθρώπων όπως στην Ανταρκτική ή ψηλά στο Έβερεστ, αλλά ακόμη και στα βάθη των ωκεανών έχουν βρεθεί νάνο σωματίδια πλαστικών ενώσεων.
Αν σκεφτούμε ότι έχουν κατασκευαστεί, μόνο σε σακούλες απορριμμάτων, ποσότητα ίση με την κάλυψη της γης, επί επτά φορές, φαντάσου τα νάνο σωματίδια που έχουν δημιουργηθεί και βρίσκονται διάσπαρτα παντού στο περιβάλλον.
Πρόσφατα βρέθηκαν νάνο σωματίδια σε μητρικό γάλα!
Ναι πολύ καλά διάβασες!
Μία ιταλική ομάδα επιστημόνων εντόπισε για πρώτη φορά μίκρο πλαστικα στο ανθρώπινο μητρικό γάλα,34 υγιείς μητέρες παρείχαν δείγματα γάλακτος μία εβδομάδα μετά τον τοκετό τους, στα 3/4 από αυτές βρέθηκαν νανοσωματίδια. Επίσης η ίδια ομάδα εντόπισε μικροπλαστικα σε ανθρώπινους πλακούντες το 2020.
Άρα λοιπόν το πλαστικό σε κάθε μορφή του μας έχει περικυκλώσει για τα καλά!
Και όχι μόνο μας έχει περικυκλώσει αλλά το φοράμε, πάνω μας!
Περισσότερα από τα ρούχα που φοράμε είναι φτιαγμένα από πλαστικές ενώσεις, οι οποίες όπως αντιλαμβάνεσαι είναι πολύ βλαβερές για το ανθρώπινο σώμα.
Μην κοιτάς που έχουν όμορφα χρώματα, ωραία υφή, είναι ανάλαφρα, δροσερά και προπάντων οικονομικά!
Φαντάσου απλά να φορούσες πλαστικές σακούλες σε όλους σου το σώμα πώς θα ένιωθες;
Το σίγουρο είναι ότι θα ασφυκτιούσε, δεν θα μπορούσε να αναπνεύσει το σώμα σου.
Για αυτό θα σου δώσω ένα παράδειγμα, φαντάσου ένα ωραιότατο φρέσκο μαρούλι κλεισμένο σε μία πλαστική σακούλα. Την πρώτη μέρα θα ήταν εντάξει, τη δεύτερη μέρα θα άρχιζε να μαραζώνει, την τρίτη μέρα θα έχει μαραζώσει, την τέταρτη μέρα θα έχει πεθάνει!
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο σώμα μας! Πεθαίνει μέσα σε πλαστικές ενώσεις οι οποίες διασπώνται σε μίκρο σωματίδια και νάνο σωματίδια και εισχωρούν παντού!
Δεν θα ήθελα να συνεχίσω αυτό το κείμενο με τα πολύ μεγάλα αρνητικά νούμερα των αποτελεσμάτων και των προβλημάτων που θα έχουν δημιουργηθεί σε αυτόν τον πλανήτη που ζούμε, τα επόμενα χρόνια!
Θα ήθελα μόνο να σκέφτομαι και να ελπίζω πώς εσύ που διάβασες αυτό το κείμενο, θα μπεις στη διαδικασία να αλλάξεις λίγο τον τρόπο ζωής σου, παρακινώντας τους ανθρώπους γύρω σου και δημιουργώντας μικρές ομάδες απεξάρτησης από τις πλαστικές ενώσεις και φανατικούς της ανακύκλωσης.
Όσο ζω θα ελπίζω ότι αυτός ο πάνσοφος πλανήτης που έχει δημιουργήσει τα πάντα με ισορροπία, κάτι θα κάνει, κάτι θα δημιουργήσει, έτσι ώστε να μην χαθεί από το πλαστικό που θα υπάρχει γύρω του και να σωθεί αυτός, και μαζί του και εμείς!
Πηγές
https://www.houp.gr>mikroplastika_excerpt
Newsroom-HuffPost Greece
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/artcles/PMV9269371/
Comments